Leven is het langzaam sterven.....

Het leven is ergens
het langzaam sterven
Steeds maar op weg
naar het einde nabij

Is het niet die eindigheid
wat alles zijn waarde geeft

Alles wat komt
komt met zijn redenen
Komt om uiteindelijk
weer te vergaan

Niets
behoudt voor eeuwig
zijn vorm
Maar ergens
vergaat er eigenlijk niets

Leven de momenten
voor eeuwig in de scherven
van onze herinneringen
Daar
waar niks vervormd

Daar waar de tranen
nog altijd rollen
Het lachen nooit vergaat

Waar de eeuwige liefdes
nimmer vergaan
Voor altijd leven

Alleen daar
zal ik voor eeuwig leven

Voor altijd bestaan
in wat verdwaalde scherven
Ze dragen mijn naam….

© Teyfik Cosgun

Image : Patricia Allingham Carlson