Je leeft voort in mijn stiltes.....

Je bent weg
maar ergens
ook weer niet

Je leeft
nog altijd hier
in de schaduw
van je eigen afwezigheid

Je bent de stilte
die tegenwoordig spreken kan

Die stilte
die soms
de gevoerde gesprekken deelt

Die langzaam
de optelsom maakt
die tot die stilte zelf
heeft geleid

Of die leegtes soms vult
met je schoonste monologen

Je spreken deelt
die mij destijds
het zwijgen oplegden

Soms
ben je die klaagzang
die mijn ziel verstoort

Zing je
over de weg
die leidde tot je gaan

Zing je daar
onder het stralen
van de maan ergens
waar ik je niet kan zien

Zing je
ergens uit mijn zicht
maar toch dichtbij genoeg
zodat dat ik je horen kan

Ben je weg
maar eigenlijk
nooit weg geweest

Leef je voort
in mijn stiltes…… 

© Teyfik Cosgun

Image : rainy day love Saatchi art