Ik zag de maan de zee kussen......

Ik zag de maan
langzaam sterven

Gebukt
onder de lasten
die ik met haar deelde
kuste ze de zee
voordat ze erin verdronk

Daar
tijdens mijn treuren
om haar gaan
voelde ik haar kus
en haar tedere strelen

Alsof ik daar
van achteren
omarmd werd
terwijl voor me
de wereld verging

Ik draaide om
en zag haar herrijzen

Ze had de nacht verlaten
om terug te keren
in een andere vorm

Ze was de zon geworden
die mijn nacht
had verjaagd

Het was
alsof ze vertellen wilde
Zie hier
een nieuwe dag

Treur niet langer
om mijn gaan

Wat gaat
komt terug
in een andere vorm

Niets is voor eeuwig
in deze wereld
zelfs onze duisternissen niet

Zie hier
ik ben je zon…….

© Teyfik Cosgun

Image : Waxing lyrical: Leonid Tishkov's moonlit odyssey — The Calvert Journal