Je eigen bodem vindt je niet......

Soms val ik
maar tref ik
me eigen bodem niet

Val ik in mezelf
om aan die wereld te ontkomen

Zoek ik daar
mijn eigen verlossing
al vallend in mezelf

Maar hoe diep ik ook val
een bodem vind ik niet

Ook al val ik soms zo diep
dat ik op plekken kom
waar het licht zelf
niet komen kan

Op plekken
waar het licht gebukt gaat
onder die duisternis zelf

Op plekken
waar het geluid
al strijdend ten ondergaat
Waar elke kreet
zich machteloos voelt

Overgeven moet
aan het schreeuwen
van die stilte zelf

Het geluid
wat alleen daar berusten kan
in zijn eigen verlies

Maar zelfs daar
vindt ik die bodem niet
als ik val

Hoe diep ik ook val
Hoe ver ik ook ga

Niets meer
dan die duisternis
Niets meer
dan het schreeuwen
van die stilte zelf
is er niet

Meer is er niet
tijdens het eindeloos vallen

Hoe diep je ook valt
Je eigen bodem vinden
zal je niet

Je valt slechts eindeloos
in je eigen
eindeloze leegte

Daar
waar de duisternis en de stilte
in je heerst………

© Teyfik Cosgun

Image : Falling Through the City