Ik wist niet dat hopeloosheid nog maar een kind was....

Ik wist niet dat hopeloosheid zelf een gezicht had, wist niet dat hopeloosheid eigenlijk nog maar een kind was.

Hopeloosheid was een kind wat ik toevallig zag.

Een kind wat gevangen was tussen haar eigen lach en al haar tranen. Een kind die vocht om haar  tranen te bedwingen. Hopeloosheid was haar lach door die tranen heen.

Hopeloosheid is een kind wat alles verloren heeft, een kind wat niet meer weet of het lachen of huilen moet, die het verschil niet meer weet tussen de twee. Hopeloosheid is haar twijfelen daar.

Ik heb het gezicht van alles verliezen gezien. Heb het gezicht gezien van een kind zonder dromen. Het gezicht van hopeloosheid, het leefde daar in haar lach en al die tranen.

Ik heb gezien hoe het niet meer kunnen verwoorden eruit ziet. Hoe die hopeloosheid spreken wilde maar ze die woorden niet vond, hoe een kind in haar eigen tranen verdrinken kon. Hopeloosheid was daar haar stilte.

Ik heb gezien hoe de mensheid stierf, daar ergens gevangen tussen haar lach en al die tranen zijn laatste adem uitblies.
Hoe die mensheid ons verliet via de lach van een kind, via die lach van haar. Hopeloosheid is die lach waar die mensheid stierf.

Ik heb gevoeld hoe iets in mij stierf toen ik haar zag. Ik had hopeloosheid ook wel eens gevoeld, schaamde me daarvoor toen ik haar zag.

Ik schaamde me voor mij, maar ook voor jou, schaamde me voor de mensheid als geheel. Had nooit geweten dat het nog maar een kind was.

Dat die hopeloosheid eigenlijk zelf nog maar een kind was wat gevangen was tussen haar eigen lach en haar wereld die in haar tranen was vergaan.

Een wereld die gestorven is, ergens tussen haar eigen twee voeten. Haar kleine dromen ze leven daar, gevallen met die vele tranen samen, ze leven daar tussen het stof in een stad wat is vergaan.

Hopeloosheid leeft daar, daar bij haar. Ergens tussen die stille lach en die zee aan tranen.
Daar waar de mensheid stierf in de lach van een kind. Hopeloosheid leeft daar bij haar.

Heeft dankzij haar een gezicht gekregen……..

© Teyfik Cosgun