Het lot pakte zijn zwartste pen.......

Het lot
pakte zijn zwartste pen
toen het schrijven wilde

Het begon te schrijven
op een donker
vel papier

Begon te schrijven
in een boek
met alleen maar
zwarte bladzijden

Opdat
niemand lezen kan
wat het daar beloofd

Het was het lot
die het verhaal
met zijn schrijven
het leven gaf

Regel voor regel
Het lot schreef
zodat de film
eindelijk beginnen kon

Daar op het donkere canvas
begon die film te leven
Begon het lot
met spreken

Hij zal struinen
in verre oorden

Ver van zijn oorsprong
Ver van de wortels
die zijn soort ooit
het leven gaf

Hij zal zijn wortels
daar laten
Gescheiden
Ontworteld
elders proberen
het leven te vinden

Hij zal wortels schieten
maar geen geschikte gronden vinden
Aarden zal hij nooit

Hij zal wenen
Daar zijn grieven delen
Ver van die wortels
die zijn soort
het leven geven

Hij zal spreken
in een taal niet de zijne
Met een tongval
die hem niet liggen zal

Zijn toon
zal zijn kleuren verraden

Ze zullen weten
wie hij is
Weten
dat hij daar
geen wortels kent

Een onbekende zal hij zijn
Zijn kleuren zullen vloeken
in het landschap
waar het vertoeven zal

Een koude taal
zal hem treffen
De taal
waarin hij zelfs dromen zal

Vergeten zal hij
De taal
van het eigen hart

Doof zal hij zijn
voor zijn eigen smart

De hunkeringen
die vanuit zijn wortels komen
Ze zullen sterven
Gehoord worden
maar nooit begrepen

Kreten
van verlangens
Hij zal hun leed voelen
Die herkenning proeven
maar zichzelf begrijpen
zal hij nooit

Hij zal de
geesten herkennen
Maar hun talen
niet delen

Slechts
de schaduwen herkennen
die ook zullen leven
in elke hoek van zijn hart

Net een oude wind
die de koudste kolen zoekt
ze doet opleven
Telkens weer
als die wind hem vindt

Voor even
die vlam geven
Voor even
een warm gevoel delen
in die koude wind
die van verre komt

Een wind
die telkens weer
een boodschap draagt

Een boodschap
voor het klagen
van zijn onbegrepen hart

Een boodschap
die het brengen zal
In een taal
die hij niet begrijpen zal

Weten
zal hij nooit
wat het hem
vertellen wil

De wind en zijn hart
ze zullen daar samen zingen
Net een klaagzang
gezongen in de nacht

Ze zingen daar
in een vergeten taal
In het verkeerde land

Zingen over het leed
wat niemand begrijpen kan

Ze zullen zingen
voor iemand
die zichzelf niet kennen zal

Voor iemand zingen
die de taal
van zijn eigen hart
niet machtig is

Ik vermoed
dat het lot
zoiets opschrijven zal

Daarom pakte het vast
die zwartste pen……….

© Teyfik Cosgun