De mens houdt niet van kleuren.......

We komen in vele kleuren
Net zoals
die vele bloemen

Maar er is geen bloem
die een ander haat
om de kleuren die hij draagt

Bloemen in alle kleuren
Ze groeien daar naast elkaar

Geen bloem
die zich beperkt voelt
Bestolen voelt
door de kleuren
van die ander

Een kleuren zee
die samen verliefd is
op die ene stralende zon

Die alleen de liefde kent
Het delen wil
met iedereen
die het hebben wil

Zij aan zij
delen ze samen
hetzelfde verlangen
Tezamen
één kleuren zee

Een mengelmoes
van kleuren en zoete geuren

Ze geven het belangeloos
aan een ieder die het hebben wil

Zo vaak
strelen ze onze ogen
Verdwalen we soms
in al hun geuren

Ergens verdwaald
van hun verlangen genietend
al liggend in een veld

Het zijn zij
die de liefde tonen
in al de kleuren
die liefde kent

Ze tonen ons
wat het onvoorwaardelijk is
Vragen
er niets voor terug

Die bloemen
ze zijn niet zoals ons
Zoals wij mensen zijn

Mensen
die waarderen kleuren niet

Wantrouwen de kleuren
die ze zelf niet hebben
Houden niet
van een kleuren zee

Mensen
ze maken grenzen
Grenzen vol velden

Ze bevolken
die velden het liefst
met één kleur

Bang voor de kleuren
van een ander

Bang
dat die kleuren
vloeken gaan 

De mens herkent nog wel
de ander zijn kleuren
Maar ze zien
in elkaar niet langer
die bloemen meer………

© Teyfik Cosgun