We schommelen door het leven.....

We schommelen
door het leven

Schommelen
van het geluk
naar het verdriet
Schommelen
heen en weer
tussen een lach
en een traan

We schommelen
van gestorven liefdes
naar de vlinders
in onze buik

Schommelen
tussen dat
wat ooit was
naar dat
wat liefdevol wacht

We schommelen
van hoop
terug
naar de wanhoop
die je ooit verliet

Bouwen
onszelf weer op
als het leven
ons kraakt

Herrijzen daar
uit het as
wat zelf
ooit het leven was

We schommelen daar
tussen een schaduw
en de zon

Schommelen soms zo hoog
dat je denkt
die zon te kunnen grijpen

Maar telkens
als je een poging waagt
weer terugvalt
in die schaduw 
die je stilletjes vangt

Die daar
altijd wacht

De schaduw
waar hoop zelf
ooit geboren werd

Daar waar het verhaal
weer start
nadat je valt

Daar
waar we weer
opnieuw beginnen
Uiteindelijk
weer schommelen willen

Schommelend
met hernieuwde hoop
Op weg
naar diezelfde zon

Wie weet
dat we hem dit keer
wel grijpen kunnen

Niet meer terugkeren hoeven
naar de wanhoop
Daar in die schaduw
waar alles begon…..

© Teyfik Cosgun