Stille wateren......

Stille wateren
is dat wat overblijft
Dat wat we uiteindelijk erven

Stille wateren
ze bedekken
de vele stormen
die daar ooit leefden

Bronnen
van het verdriet
Stormen die daar
langzaam verdronken

Die verdronken
in die wilde golven
Die verdronken
in hun eigen verdriet

Verstompte pijn 
Het zijn de stormen
die niet stillen willen

Een soort gewenning
Continue herhaling
Een herkenning
van razernij
Steeds weer
diezelfde pijn

Ze verschuilen daar
uit het zicht
Ooit verdwenen
met die hoge golven
Verdwenen
met de tijd

In de stilte
van die stille wateren
leven ze
voor eeuwig door
Ook al geven ze
hun bron nooit prijs

Stille wateren
Daar
waar de stormen
als geheimen
onder water leven…….

© Teyfik Cosgun