Wanneer gaat ze weer stralen......

Kon ik maar voorspellen
wanneer die donkere wolken
verdwijnen

Donkere wolken
ze hebben
mijn horizon gestolen
De rust geroofd
wat heerste in mij

De rust
wat ooit huisde in mij
Wat uitkeek op die zon
Een gouden horizon

Wanneer
zal aan mijn horizon 
het goud weer schijnen

Stralen van geluk
Die rust weer doen
wederkeren

De zon
die de duisternis
uit mijn wolken verjaagt

De zon
die daar ooit scheen
Lachte
als het middelpunt
van mijn horizon

Ze heeft zichzelf
ergens verstopt
Gekwetst leeft ze
achter die wolken

Ze wil niet langer schijnen 
als het middelpunt
voor mij 

Ze veroordeeld me
geen lach meer

Geen horizon meer
Slechts nog
die donkere wolken......

© Teyfik Cosgun