Het is zo laat dat het fantaseren mag......

Het is zo laat in de nacht
dat het fantaseren
inmiddels mag

Zo laat
dat zelfs de maan
inmiddels verdwaald is
Verdwaald
in zijn eigen lach

Mijn voeten
vertrouwde gronden
verlaten
Om voor even te zweven
in die nacht

Voor even daar leeft
waar al de vragen leven

Vragen
die je normaal niet hoort
die ongehoord sterven
in de hectiek van de dag

Vragen
die we voorbij rennen
Zijn prikkels negeren
Geconsumeerd met alle dag

Simpele vragen
Vragen als
wie ben ik

Wie het ik is
Wie schuilt daar
in de schaduw
van mijn geest

Wie kleurt
al die herinneringen die ik beleef
Om ze vervolgens
te doen leven in die nacht

Schaduwen
die spreken
De vragen stellen
in de schaduw
van de nacht

Daar
waar fantaseren mag
Waar je de zon kunt zijn
of je eigen nacht

De sterren kussen kunt
vanaf de grond

De zon begroeten kunt
met een lach
vanaf de maan

Voor even daar leeft
waar alles kan……

© Teyfik Cosgun