Een ode aan alleenstaande moeders......

Niemand kent de wereld
waarin je leeft

Een wereld
waarin je trots lachen moet
naar die buitenwacht
die wacht

Lachen moet
terwijl een wereld
in je huilt

Ik zie je daar staan
trots met al je zorgen
Maar zie je daar ook
stralen tegelijk

Stralen
voor die kleine parels
die aan je handen leven

Die in jou daar
al stralend
de wereld zien

Oogjes die daar
een stralende mama zien
Haar gelukkig wanen
slechts omdat ze lacht

Kinderen
die met haar lachen
zelf gelukkig zijn

Leven
zonder te weten
Dat ze leven
in een lach

Een lach
waarin mama
de wereld verzacht

Een lach
die zij ook ophoudt
voor die buitenwacht
die al oordelend wacht

Een buitenwacht
die niet begrijpen kan
De wereld niet ziet
die zij beleeft

Een wereld vol mensen
maar toch alleen

Alleen
met parels van kinderen

Kinderen die zelf
geen weet hebben
dat zij de vruchten zijn

De vruchten
van een onzichtbare wereld
die alleen nog in haar leeft

In mama leeft
en haar stralende lach

Vruchten
van een droom
wat ooit leefde

Iets
wat ooit liefde heette
maar ergens
in de tijd is verdwenen

Wat ooit werkelijk was
Haar de vruchten gaf
die ze als herinnering
kan omhelzen

Vruchten
waarin de geur nog leeft

De geur van dat
wat ooit was
Ook al was
het voor even

Herinneringen
die nog altijd leven

Daar leven
achter die stralende lach…….

© Teyfik Cosgun