Een belofte die ik niet vergeten kan......

Ik ben je al lang vergeten

Zal niet langer omkijken 
zolang ik leef

Kijk slechts nog vooruit
naar de morgens
die wachten

Morgens
die ook gaan leven
zonder jou 

Het is de tijd
wat wonden heelt
Een kwestie van tijd
dat ik je vergeet

Jou vergeten zal
in de morgens waarin ik leef

Jij die een ver verleden bent
wat nog stilletjes in mij leeft

Iets wat vers blijft
Niet bederven wil
spreken wil
ver na zijn tijd

Wat niet rusten kan
Wat spelen wil
met het diepste
in mijn zijn

Iets wat soms
het leven krijgt
Als mijn staren
ergens onverwachts sterft

Daar op die plekken
het leven krijgt
Daar stilletjes
in die stiltes danst

Danst in die serene rust
wat daar leeft in mij

Danst
tussen mijn schaduw
en de ziel
die je niet vergeten wil

Danst
te midden
van al die schaduwen
Die daar in me leven

Schaduwen
die in mijn stiltes leven
Met mij meegenieten
als zij daar danst
Daar tezamen
met mij zwijgen

Het is jij
wat tijd niet vergeten wil
Niet toestaat dat ik je loslaat
noch vergeten kan

Niet toestaat
Dat ik het verraad pleeg
op een belofte wat ik ooit deed

Een belofte
wat danst in mijn stiltes
Daar als een echo
tijdloos leeft

Wat jou daar
slechts laat dansen
zodat ik die belofte niet vergeet

De belofte
Die ik je ooit maakte

De belofte
dat ik je nooit vergeet……


© Teyfik Cosgun