Vooral de nacht mist zijn volle maan.....

Vooral de nacht
mist zijn volle maan
als ze er niet is

Als ze voor even
niet schijnt

Alsof de nacht
zelf incompleet is
als zij niet lacht

Een lach
die zijn duisternis
niet verlichten kan
Als ze er niet is

Een nacht
die al starend
berusten moet
in zijn eigen stilte

Berusten moet
in zijn eigen duisternis
zonder haar licht

Terwijl het lijdzaam
vanuit die stilte toekijkt

Kijkt
richting een gouden gloed
die door de wolken schijnt

Schijnt
Maar haar lach
niet prijs geeft
aan de nacht
Die daar gebroken wacht

Een nacht die weet
dat zij er altijd is

Dat haar volle lach
ergens verscholen leeft

Ook al leeft ze vannacht
buiten mijn handbereik

Ver
buiten het zicht
van mijn eigen duisternis

Ergens verscholen
in die duisternis zelf
lacht ze stilletjes

Lacht ze
terwijl ze weet
dat ik wacht

Wacht
Op die lach

Het licht
wat mijn duisternis verlicht
Mij verteld
dat ik leef in de nacht

Een nacht
die zichzelf
alleen herkent
in haar lach….

© Teyfik Cosgun