Ze was eventjes van mij......

Ik omhels je
wetend
dat dit de laatste keer is

De laatste keer
dat ik je omhels

Met mijn gelaat
in je nek
rust ik voor even
druk ik je tegen me aan

Adem ik
nog één keer
je geur
opdat ik die nooit vergeet

Ik moet je laten gaan
tegen beter weten in

Zij die ik bemin
voor wie
een nieuwe reis begint
een wereld
zonder mij

Ik
die haar de wereld gun
ook een wereld
zonder mij

Voor mij
is de wetenschap voldoende

Er was liefde
ze bestond
ze was eventjes
van mij…..

© Teyfik Cosgun