Wie kent die periodes niet......

Wie kent ze niet
De periodes van eenzaamheid
Het alleen zijn
Midden in de massa

Verdriet wat verschuilt
Wat leeft achter een lach
Het masker
Voor de buitenwacht
Als we aansluiten
Achter in de rij
Op weg
Naar een volgende dag

De stilte
In de ruis van het leven
Het verstikt me
Het veroordeeld zijn
Tot het zelve
Een spiegel
En een schaduw als bagage
Met meer leeft het niet

Het niet genoeg hebben
Aan het ik
Aan het zelf
Zichzelf niet verdragen kan

Eenzaamheid leeft
Midden in die massa
Ontwijkt de spiegels
Die het ziet

Zwijgt
Zelfs tegen de schaduwen
Waarmee het leeft ……

© Teyfik Cosgun