Verdwaald al liggend op de bank.....

Soms verdwaal ik
Terwijl ik thuis ben
Al liggend op de bank

Met gesloten ogen
Daar voor even
Het aardse verlaat

Thuis
Daar liggend op de bank
Waar mijn geest fladdert

Het fladdert verdwaald
Als een vlinder in de nacht

Gezegend
Met mooie vleugels

Een prachtige vlinder
Eén die vliegen kan

Maar het is blind
Ook al fladdert het
Het ziet niks in de nacht

Is dat dan het lot
Het lot
Wat ons mensen wacht

Een cocon in de zon
Ergens
Genageld aan de grond

Het opent zijn ogen
Ontpopt als een vlinder
Ziet dat hij vliegen kan

Het slaat zijn vleugels uit
Op zoek naar de hemels
Waarover het ooit droomde

Droomde
Daar ergens
Genageld aan de grond

Het verlangde naar die hemels
Terwijl het gevangen was

Een blind verlangen
Gevangen in een cocon

Maar toen het verlangen
Eindelijk beantwoord werd

Het vleugels
Als antwoord kreeg
Het gewenste geschenk

Het nu eindelijk vliegen kon
Weg van die grond

Die grond
Waar het ooit droomde

Maar toen hij wakker werd
Was er geen zon meer

Die hemels
Waarover het droomde
Waren inmiddels verdwenen

Geen zon meer aan de hemel
Het was diep in de nacht……

© Teyfik Cosgun