Liefde stuurde jou als het bewijs......

Alleen in de liefde
Kan het onmogelijke

Diezelfde liefde
Die ik ooit zo vervloekte

Iets wat vleugels gaf

Maar tijdens mijn vluchten
De vleugels ontnam

De bron
Voor al die sprookjes
Is het sprookje zelf

Het is liefde
Het sprookje
Wat een ziel beleeft

Iets wat slechts bestaat
Als de liefde leeft

Het eigen sprookje
Waarin de held
Niet altijd wint

Zo ook ik niet altijd won

Ooit
Was ik die boerenjong
Die het hart won
Van een prinses

Zij die ver was

Verscholen
In een ivoren toren

Zo ook
De held
Die op het toneel verscheen

De draken bevocht
Die voor zijn geliefde leefden

Maar keer op keer
Ondanks het geluk

Viel ik

Geen vleugels meer

Liefde ging

Geen sprookjes meer
Van held tot schlemiel
In één seconde

Daar
Waar hoop
Liefde verdween

Er geen geloof meer was
In die vele sprookjes

De rollen
Die het me ooit gegeven had

Juist op dat moment
Kwam jij

Het antwoord
Op een klaagzang

Een klaagzang
Die ik de liefde gegeven had

Woorden sprak
Tirades gaf

Dat ik niet langer geloofde

Niet geloofde
In de sprookjes
Die het me sturen zou

Liefde zweeg

Maar het stuurde jou

Het stuurde jou
In de nazomer
Van mijn leven

Een leven
Waarin vele rollen
Meermaals waren versleten

Daar
Waar hoop verdwenen was

Juist daar
Sprak liefde in stilte

Daar
Gaf liefde
Jou

Ik besef nu
De weg
Die ik bewandeld heb

Het eelt
Wat leeft op mijn ziel

De wonden opgelopen
Om in te zien

Slechts
Zodat ik besef

Dat strijdt
In naam van liefde
Altijd
Wordt beloont

Dat de liefde
Die gegeven is
Altijd terugkomt

Terugkeert
Naar hij die streed
Vocht in zijn schone naam

Die liefde
Waarvoor ik gestreden heb
Het stuurde me jou

Een liefde zo mooi
Alsof ik liefde
Haar schoonste gezicht
Voor het eerst zag

Nu pas weet
Wat liefde is

Wat liefde kan zijn
Geen grenzen zijn

Alsof ik vliegen kan

Vliegen
Zonder vleugels

Vliegen
Slechts
Omdat jij bestaat

Door jou besef

Dat echte liefde
Uiteindelijk
Zijn sprookje altijd waarmaakt

Jij de enige reden bent
Dat mijn sprookje bestaat…….

© Teyfik Cosgun