Er hangt een zwoele rust in Arnhem.....

Er hangt een zwoele rust
Het streelt teder
Mijn vermoeide gemoedstoestand

Een serene rust overvalt me 
Op een warme lente avond
Onverwachts maar gewenst
Ik geef me graag over

Een zomer wat zachtjes klopt 
Op de Arnhemse poorten
Niemand die het hoort
Terwijl de vogels vrolijk fluiten

Hun vreugde
Kietelt mijn oren
Terwijl ik zachtjes mijn ogen knijp

Een vallende zon groet nog even
Een gouden gloed
Als warme groet

Het wuift nog even aan de hemel
Terwijl het langzaam daalt
Westwaarts
Daar waar haar lach valt
Met een zwoele belofte
Als gouden glans

Ze zegt snel weder te keren
Een mooie belofte
Het geeft rust in mijn hart

© Teyfik Cosgun