Het aanzicht in de spiegel.....

Slechts als het ik zichzelf ontstijgt
Zijn ogen afwend van hen die staren
Zichzelf zoekt en uiteindelijk durft
Die spiegel aan te kijken
Niet langer leeft voor zij die staren
Maar het aanzicht lief heeft
Wat in de spiegel leeft
Het aanzicht in het ik
Die het zo lang daar buiten zocht
Maar uiteindelijk
In een spiegel vond



Verlaat je schaamte en sla je vleugels uit
Wapper de stof van zijn glanzende veren
Leef naar het verlangen wat in je leeft
Zoek de windmolens die kracht geven
Met hun blazen leven geven aan het vuur
Niet langer de goedkeuring zoekend
Maar het geluid volgt in lief en leed
Niet langer angstig is
Weet wie het is
Zijn vleugels uitslaat
En zweeft
Al die starende ogen vergeet


De spiegel
Heeft zijn spiegelbeeld gevonden
Het herkende zichzelf
Ontsteeg het aardse
Glimlachte naar hen die staarden
Terwijl hij het domein verliet
Het speelveld laat voor hen
Die het geluk buiten het zelve zoeken
De spiegel vergeten zijn
Wat brak
Onder het getrappel van hun voeten

© Teyfik Cosgun

....