Op naar het volgende gevecht....

Ik ben een sterke jongen
Een grote man
Heb brede schouders
Een sterke fundering
Wat tegen een stootje kan
Sprak vaak
Met gebalde vuisten
Groeide eelt op mijn ziel
Heb ruwe knokkels
Ben gehard
Maar transparant
Net als gewapend glas


Een eerlijke jongen
Nooit bang geweest
Sta mijn grond
Boven op de obstakels
Die ik één voor één overwon
Begraven heb
Op die grond
Bouwde ik mijn fundering
Een kerkhof van weerstand


Maar ik ben ook lief
Heb een andere kant
Een zachte kant
Wat geen ruimte kreeg
In de arena waar het leefde
Iets wat het verschuilde
Achter een gewapende fundering
Uit het zicht
Van het volk in de arena
En de strijders die het bevocht

Vaak dacht ik
Waarom geen lach
Of een hand
Een innige omhelzing als groet
Het delen van onze ervaringen
Het mysterie leven besprekend
Bij een kampvuur
Waarom niet daar
Twee zielen
Vrienden
Spreken
In plaats van vechten

Bij het knetteren van het hout
Wat gebukt gaat onder het vuur
Zichzelf offert
Voor die twee verdwaalde zielen
Die elkaar vinden
Ergens in het universum
Verdwaald op een kleine planeet
Elkaar vinden beiden verdwaald


Daar bij een kampvuur
Zijn spiegelbeeld vindt
Een spiegel wat spreekt
In zijn spreken het bewijs levert
Dat ik leef als evenbeeld
Mezelf zie
In de spiegel die tot me spreekt
Ik leef


Konden we die arena
Maar voor even verlaten
Verruilen voor een kampvuur
Slechts voor ons twee
Twee spiegels die spreken
Bij een kampvuur in de nacht
Verdwaald in de zee van tijd
Elkaar lief hebben
Al is het voor even
Voor even in vrede
Niet langer verdwaald


Het publiek dat wacht wel
Die arena
Die is niet verdwenen
Die staat er morgen weer
Tot aan de nok gevuld
Voor het onophoudelijke gevecht
Het wil bloed zien
Van twee verdwaalde zielen
De waarom
Dat weet ik niet
Maar een van ons zal bloeden
Voor wat het waard is
Succes….

© Teyfik Cosgun