O verdwaalde roos.....

O verdwaalde roos

Je blaadjes lachen niet meer

Hangen naar de grond

Vergaan is je kleur

Verdampt je geur

Ooit scheen je

Streelde je elk oog dat keek

Je armen reikend

Naar de zon

Een kunstwerk

Zoals je stond

Een roos

Die je de adem ontnam

Als je haar zag

Vergeten deed je niet

Maar vanwaar het verdriet

Je verwelkte blaadjes

Hoe kon het leven

Zulke schoonheid ontnemen

Wat is het verhaal

Achter het verdwijnen

Van al die pracht en praal

Haar vermoeide armen

Die hangen

Haar gezicht afgewend

Van de zon

Die zij zo liefdevol omarmde

Een leven geofferd

Met open armen

Wachtend

Maar het verlangde

Niet gevonden heeft

In het verlangen zelf

Uiteindelijk

Is gestorven

Is dat dan

Het ultieme offer…….

© Teyfik Cosgun