Een belofte die het niet houden kon......

Ik hoef het verlangen niet te delen
Hoef woorden
Geen betekenis te geven
Er is nog altijd het zwijgen
Een stilte waar een verlangen leeft
Maar gezworen heeft niet te spreken
In het zwijgen zijn fout erkent
Zwijgt als boetedoening

Het kan het zelve niet vergeven
Wil in de stilte leven
Vergeten zijn
Levend in het zwijgen
Leeft met slechts de herinnering
Als een herdenking
Een prijs
Zijn respect bewijst
Door te zwijgen

Maar het lukt niet meer
Het zwijgen lukt niet meer
Het verlangen
Overschaduwd zijn gestalte
Een gestalte
Wat gezworen had
Dat het zwijgen wilde
Lang gezwegen heeft
De belofte eer deed

Een belofte die het breekt
Niet langer zwijgen kan
Niet vasthouden kan
Zijn geheimen spilt
Een vlek
Op een witte doek

Een vlek
Wat uit een stilte viel
De serene verstoort
Door het verlangen wat hij sprak
Een verlangen wat hij leven gaf
Slechts door het spreken
Woorden
Die een schaduw gestalte geeft
Als een vlek
Op een witte doek

© Teyfik Cosgun