Als woorden te kort schieten......

Ze is een prachtig mens
De zon overdag
En de maan in de nacht
Beiden
Geboren in één mens


Vaak was ze er, om te schijnen
Voor mij te schijnen
Verlichtte dat
Wat geen vertrouwen meer had
Sprak ze als een zon
In mijn donkerste nachten


Ze is een prachtig mens
Zij over wie ik spreek
Haar licht gaf hoop
Gaf hoop om te leven
Door haar vele spreken
Door spreken
Ging het leven weer leven


Mijn leven ging leven
Maar haar leven stierf
Met haar armen nog om me heen
Stierf mijn zon
Omdat haar zon stierf
Het stierf onverwachts
Haar geliefde zon ging dood
Een zon zijn dood
Die andere zon doodt
De zon die in mijn leven schitterde
Een rots in de branding
Die verdwenen was


Haar leed is groot
Zij over wie ik spreek
Ik heb haar lief
Ik vergeet haar niet
Maar heb de kracht niet
Om de zon te zijn
Die zij voor mij was


Haar leed is groot
Zij over wie ik spreek
Telkens als ik de woorden zoek
Vindt ik ze niet
Voor dergelijk leed
Zijn ze er niet
Dat bestaat niet

Wellicht dat men daarom zegt
‘Als woorden te kort schieten’
Ze schieten te kort
Te kort voor het leed
Het leed wat haar trof

Maar weet
Ik weet niets te zeggen
Dat wat jij soms nog zegt
Legt mij het zwijgen op
Maar weet
Mijn zwijgen zegt
Ik hou van jou……


© Teyfik Cosgun