Zelfs de zon was jaloers op haar lach...

Zelfs de zon was jaloers op haar lach
Werd geregeld overschaduwd
Zelfs overdag
Door haar lach
Die een sluier kon doen om de zon
Een zonnige dag
Slechts met een lach
Naar een nacht kon toveren

Alsof haar lach een dimmer was
De zon veroordeelde tot de nacht
Jaloers als ze is
Is ook zij nu weg
Gevangen in de sluier van haar lach
Richting de noorderzon
Andere horizonnen verlichtend
Ver buiten mijn zicht
Gepaard met haar lach
Waarin zelfs de zon
Haar meerdere erkende
Ik kan het weten
Ze zijn immers beiden
Uit mijn leven verdwenen

06-02-2018

© Teyfik Cosgun