Strenge winters....

Soms verzandt het leven
In een strenge winter
Die oneindig lijkt
Langzaam al het leven neemt
Je ontdoet
Van al de kleuren in het leven
Langzaam als vallend sneeuw
Je wereld verstikt

Alsof je langzaam blind wordt
Zoekt maar niet vindt
In een steeds kleiner wordend
Kleurloos uitzicht
Om je heen kijkt
Maar niemand die het ziet
Je alleen rondloopt
Overladen met meer
Dan je dragen kunt
Te veel bagage
Te veel verdriet

Maar lotgenoot geloof me
Alleen ben je niet
Je ziet me alleen niet
Ik ken die winters
Het verstikken
Met gesloten ogen
Sprekend vanuit het hart
Schreeuw ik naar je
Ik ken dat pad

Verzet je niet
Tegen die winterkou
Noch het vergaan
Van al de kleuren
Al het leven
Sluit je ogen
Laat het gaan
Sterf in die winter
Om herboren op te staan

Hoe streng de winter ook is
Hij kent altijd een einde
Een einde bij geboorte
Van een nieuwe zon
Een nieuwe morgen
De zoete geuren weer
Als warme winden komen
Leven bloei geven
Als dauw in kleuren
De ontdooide ogen strelen
Nieuw leven geven
Het leven weer zin geven

Dat is wat wacht
Vergeet dat niet
Geef je over
Aan die kou
Met vertrouwen
Ook al ken je me niet
Laat het dat nemen
Met zijn nemen
Ruimte geven
Voor gezegend
Nieuw leven
Herboren worden
Door het vergeten
Door het vergeven

23-01-2018

© Teyfik Cosgun