Sneeuwvlokken die vallen....

Verbaast kijk ik toe
Hoe al die vlokken
In stilte vallen
Zonder het verstoren
Van elkaars pad

Ieder uniek
Met zijn eigen weg
Alleen vallend
Maar samen stervend
Arm in arm
De wereld
Voor mijn ogen
Langzaam bedekkend

Het zet aan tot denken
Wij die elkaar niets gunnen
In zeeën van ruimte
Niet eens een zucht
Meer bezig met de ander
Dan je eigen pad
Alsof het geluk van de ander
Een doorn is in het oog
Van zij die niet vooruit kijken
Niet kijken naar hun eigen weg
Maar zijwaarts kijkend
Vallend als die vlokken
Leven als de criticus
Van jouw pad
Van jouw vallen
Hoe triest is dat

06-02-2018

© Teyfik Cosgun