Perron 6.....
Gekleed in het beste wat ik had
Zenuwachtig lachend
Voor de spiegel mijn haren kammend
Haren die makkelijk vallen
Meewerken om hun plek te vinden
Na een bezoek aan de kapper
Speciaal voor deze gelegenheid
Gewassen in het beste parfum
Wat ik nog had
Snelde ik naar de deur
Bijna de rozen
En het chocola vergetend
Wat ik had gekocht
Om ons ontmoeten
De geur en smaak te geven
Die ik hoopte te beleven
Het was niet zomaar een dag
Zomaar een vrijdag
Het was ‘de dag’
Alleen al de mooiste vrijdag
Slechts omdat zij zou komen
Jij uiteindelijk zou komen
Zou terugkomen
Terugkomen naar mij
De wind begroette me
Als een vriend om de hoek
Om me heen tollend
Terwijl ik rende
Met een bos rozen in de hand
Chocola onder mijn arm
De zoete geur van de rozen
Als beloning voor de inspanning
Happend
In mijn zware ademen
Om naar de tramhalte te snellen
Terwijl ik in de verte de tram zag
De tram langzaam zag aankomen
De tram die mij naar jou zal dragen
Perron 6 op het station
De plek waar ik je straks
Over een klein kwartier verwacht
Een weerzien na bijna een jaar
Maar wat ik gevoelsmatig
Als veel langer ervaar
Veel langer echt waar
Ik had haar meermalen geschreven
Geschreven
Wat ik mijn spreken had verzwegen
Vragend of ze het me wilde vergeven
Dat wat ik had verzwegen in spreken
Uiteindelijk zwart op wit
Meermalen had toegegeven
Toegegeven in mijn vele schrijven
Ik had geschreven over het gemis
Het verdriet sindsdien
Mijn verlangens vertaald
In gerichte gedichten
In geschreven liederen
Geadresseerd aan haar
Verzegeld met mijn berouw
In de hoop
Dat ze de stilte zou verbreken
Me de hoop zou geven
Waar ik tussen de regels
In het vele schrijven om vroeg
Uiteindelijk was er een geluid
Eindelijk een antwoord
Op mijn laatste schrijven
Een schrijven waarin ik vroeg
Of jij niet het geschenk kon zijn
Het geschenk
Op mijn verjaardag
Ik vroeg slechts om je aanwezigheid
Bij een etentje voor twee
Op de kade waar ik je ooit
Op een zomerse dag had ontmoet
Na zo lang gezwegen te hebben
De smeekbeden genegeerd te hebben
Mijn klaagzangen in schrijven
Met zwijgen beantwoord te hebben
Schreef je het te overwegen
Om op die bijzondere plek
Samen te eten
Om die oude herinneringen
Samen al lachend te bespreken
Onze zorgen voor even te vergeten
Met je vertrek nog op mijn netvlies
Haastte ik naar perron 6
Ik wilde er zijn
Er zijn voordat jij er zou zijn
Er staan als trotse man
Goed gekleed
Met een bos rozen
En lekkernij in mijn hand
En zo is het gegaan
Zo stond ik daar
Daar op perron 6
Zoals verwacht
Het was niet druk
Niet druk op perron 6
Niet toen ik er stond
Het verlichte bord gaf aan
Dat je nog enkele minuten
Nodig had
Voor onze hereniging
De hereniging van ons twee
Ik zag de trein uiteindelijk naderen
Het openklappen van zijn deuren
Het in en uitstappen
Al die mensen
In verschillende geuren en kleuren
Ze raasden voorbij
Maar er was geen jij
Zij die ik had verwacht
Mijn hoopvolle lach
Die langzaam verdween
Verdween met gaan van die trein
Ze was er niet
Ze was niet gekomen
Niet gekomen om samen te eten
Samen te lachen
Op mijn verjaardag
Ik pakte mijn telefoon
De telefoon uit mijn zak
Die ik voor even vergeten was
Ik zag direct je berichtje
Het berichtje
Wat ik kennelijk had gemist
Gemist in het haasten naar jou
Het was maar een kort berichtje
Kort maar krachtig
Je was het vergeten
Had eigenlijk ook geen zin
Heroverwoog het overwegen
Waarover je had geschreven
Wenste me nog wel
Een fijne verjaardag
Eindigend met
Een digitale zoen
Iets waarmee
Ik het die verjaardag
Maar mee moest doen
Het is goed
Het is je vergeven
Ik ben in ieder geval blij
Dat je de teleurstelling
Niet hebt hoeven zien
Teleurstellingen zelf
Had ik je immers
Meer dan genoeg gegeven
Ik stuurde een berichtje terug
Ik stuurde terug
“Ik begrijp het en het is niet erg
Gelukkig
was ik nog niet op het station
En had eerlijk gezegd
Zelf ook geen zin
Een groet
En een kus”
Ik keerde naar huis
Het perron verlatend
Zwijgend
Mijn teleurstelling
Verstoppend
Met een geheven hoofd
Rustig terug loop
Alsof ik zelf met een bos rozen
Was aangekomen
Gekomen met de trein
Op het station
Op perron 6
© Teyfik Cosgun
Zenuwachtig lachend
Voor de spiegel mijn haren kammend
Haren die makkelijk vallen
Meewerken om hun plek te vinden
Na een bezoek aan de kapper
Speciaal voor deze gelegenheid
Gewassen in het beste parfum
Wat ik nog had
Snelde ik naar de deur
Bijna de rozen
En het chocola vergetend
Wat ik had gekocht
Om ons ontmoeten
De geur en smaak te geven
Die ik hoopte te beleven
Het was niet zomaar een dag
Zomaar een vrijdag
Het was ‘de dag’
Alleen al de mooiste vrijdag
Slechts omdat zij zou komen
Jij uiteindelijk zou komen
Zou terugkomen
Terugkomen naar mij
De wind begroette me
Als een vriend om de hoek
Om me heen tollend
Terwijl ik rende
Met een bos rozen in de hand
Chocola onder mijn arm
De zoete geur van de rozen
Als beloning voor de inspanning
Happend
In mijn zware ademen
Om naar de tramhalte te snellen
Terwijl ik in de verte de tram zag
De tram langzaam zag aankomen
De tram die mij naar jou zal dragen
Perron 6 op het station
De plek waar ik je straks
Over een klein kwartier verwacht
Een weerzien na bijna een jaar
Maar wat ik gevoelsmatig
Als veel langer ervaar
Veel langer echt waar
Ik had haar meermalen geschreven
Geschreven
Wat ik mijn spreken had verzwegen
Vragend of ze het me wilde vergeven
Dat wat ik had verzwegen in spreken
Uiteindelijk zwart op wit
Meermalen had toegegeven
Toegegeven in mijn vele schrijven
Ik had geschreven over het gemis
Het verdriet sindsdien
Mijn verlangens vertaald
In gerichte gedichten
In geschreven liederen
Geadresseerd aan haar
Verzegeld met mijn berouw
In de hoop
Dat ze de stilte zou verbreken
Me de hoop zou geven
Waar ik tussen de regels
In het vele schrijven om vroeg
Uiteindelijk was er een geluid
Eindelijk een antwoord
Op mijn laatste schrijven
Een schrijven waarin ik vroeg
Of jij niet het geschenk kon zijn
Het geschenk
Op mijn verjaardag
Ik vroeg slechts om je aanwezigheid
Bij een etentje voor twee
Op de kade waar ik je ooit
Op een zomerse dag had ontmoet
Na zo lang gezwegen te hebben
De smeekbeden genegeerd te hebben
Mijn klaagzangen in schrijven
Met zwijgen beantwoord te hebben
Schreef je het te overwegen
Om op die bijzondere plek
Samen te eten
Om die oude herinneringen
Samen al lachend te bespreken
Onze zorgen voor even te vergeten
Met je vertrek nog op mijn netvlies
Haastte ik naar perron 6
Ik wilde er zijn
Er zijn voordat jij er zou zijn
Er staan als trotse man
Goed gekleed
Met een bos rozen
En lekkernij in mijn hand
En zo is het gegaan
Zo stond ik daar
Daar op perron 6
Zoals verwacht
Het was niet druk
Niet druk op perron 6
Niet toen ik er stond
Het verlichte bord gaf aan
Dat je nog enkele minuten
Nodig had
Voor onze hereniging
De hereniging van ons twee
Ik zag de trein uiteindelijk naderen
Het openklappen van zijn deuren
Het in en uitstappen
Al die mensen
In verschillende geuren en kleuren
Ze raasden voorbij
Maar er was geen jij
Zij die ik had verwacht
Mijn hoopvolle lach
Die langzaam verdween
Verdween met gaan van die trein
Ze was er niet
Ze was niet gekomen
Niet gekomen om samen te eten
Samen te lachen
Op mijn verjaardag
Ik pakte mijn telefoon
De telefoon uit mijn zak
Die ik voor even vergeten was
Ik zag direct je berichtje
Het berichtje
Wat ik kennelijk had gemist
Gemist in het haasten naar jou
Het was maar een kort berichtje
Kort maar krachtig
Je was het vergeten
Had eigenlijk ook geen zin
Heroverwoog het overwegen
Waarover je had geschreven
Wenste me nog wel
Een fijne verjaardag
Eindigend met
Een digitale zoen
Iets waarmee
Ik het die verjaardag
Maar mee moest doen
Het is goed
Het is je vergeven
Ik ben in ieder geval blij
Dat je de teleurstelling
Niet hebt hoeven zien
Teleurstellingen zelf
Had ik je immers
Meer dan genoeg gegeven
Ik stuurde een berichtje terug
Ik stuurde terug
“Ik begrijp het en het is niet erg
Gelukkig
was ik nog niet op het station
En had eerlijk gezegd
Zelf ook geen zin
Een groet
En een kus”
Ik keerde naar huis
Het perron verlatend
Zwijgend
Mijn teleurstelling
Verstoppend
Met een geheven hoofd
Rustig terug loop
Alsof ik zelf met een bos rozen
Was aangekomen
Gekomen met de trein
Op het station
Op perron 6
© Teyfik Cosgun
Reacties
Een reactie posten