Koud, zo koud.....

Koud, zo koud.....

Koud... zo koud dat zelfs de wereld zich verstopt onder het maagdelijk wit;
Staar ik in het oneindig wit, voelt de kou als een graadmeter in de afstand naar jou;
Herinnert de kou me, in dit oneindig wit, hoe ver ze is... zij die ik aanbid;
Zou ze weet hebben van dit verlangen, in dit maagdelijk wit, in deze winterkou?

Zo koud dat zelfs het geluid bevriest, ....het is stil mijn liefste, ....o zo stil;
Zo stil dat men de ziel kan horen praten, in zijn denken en vooral zijn verlangen;
Een dialoog tussen hart en ziel, in dit oneindig wit,.. edoch is het doodstil;
Het verstand wat klaagt, ..een hart en zijn lofzangen;

Het verleden schiet voorbij als een film op dit oneindig witte doek;
Een film over mij, maar waarin ik slechts een bijrol heb;
Een rol waarin ik de hoofdpersonage zoek;
Schitter in het verlangen wat ik liefheb;

Zoals dat wat bedekt is onder het oneindig wit;
Wat hunkert naar het zonlicht wat zich er boven bevindt;
Vertaalt mijn verdriet zich naar dit alomvattend sneeuwwit;
Hunkerend onder het oneindig wit, zoekend naar dat liefdeslicht een stervende hyacint...

02-02-2017

© Teyfik Cosgun