Ik struikelde.....

Ik struikelde
Onverwachts in een ogenblik
Vallend in onbekende dieptes
Van je prachtige donkere ogen
Zoals een schip
Wat langzaam
Gewillig zinkt
Voor een eeuwige rustplaats
Op onbekende bodems


Ik was verdwaald in je mist
Naar dieptes vallend
Waarvan ik het bestaan niet wist
Een plek wat ongekend leefde
Verscholen achter je lach
Een lach
Die het geheim verstopte
Maar het ergens ook versierde
Een lach die ik kende
Wat bij het zien ervan
Het kloppen van mijn hart versnelde
Maar stiekem een leed verschuilde
Van het hart wat verscholen huilde
Huilde achter die lach
Ongezien
Ook door mij


Je lach verraadde het niet
Je hart opende niet
Althans niet naar mij
Maar ik struikelde
Struikelde onverwachts
In je prachtige ogen
Gleed stiekem
Achterlangs je lach
Naar het in stilte zwijgende
Het zwijgende verlangen
Het verlangen van je hart
Mezelf vrijwillig offerend
Terwijl ik langzaam verdronk
In de schaduw
Van je prachtige donkere ogen…..


© Teyfik Cosgun