Huilende speeltuintjes...

Er spelen geen kinderen meer buiten
De schommels hangen stil
Soms een licht teken van leven
Slechts als de wind komt spelen
Een wipwap ho maar
Dat kennen ze niet
Een zandbak nog wel
Maar een zandkasteel weer niet
Wie maakt er vandaag nog
Zandkastelen


Het frivole aan geluid
Het aanstormend leven
Wat de verankerde klinkers
In de straat zijn glimlach gaf
Lijkt te zijn verdwenen
Geen busjekruit meer
Geen verstoppende kinderen
In je rozentuin 
Of een verdwaalde bal op je kruin
Het lachen gieren en brullen
Van wegrennende verwilderde krullen
Krullen van giechelende jongens en meisjes
Het is er niet meer
Met de digitale revolutie 
Zijn het de speeltuintjes die huilen
Omarmd door verlaten straten
Want er spelen geen kinderen meer buiten 

© Teyfik Cosgun