Geen vruchten meer....

Er groeien geen vruchten meer
Trieste kale bomen
Die het landschap
Van mijn ogen bekleden
Daar
Waar de vreugde
Die ooit heerste
Wat ooit was
Onverwachts is verdwenen


Mijn zucht blaast een koude wind
Door het verlaten landschap
Op zoek naar dat
Wat is verdwenen
Wat met haar gaan
De vruchten heeft meegenomen
Die zonder haar
Niet meer lijken te groeien


Konden mijn ogen
Maar nog een keer rusten
Op die lach
De ogen
Die leven geven….


© Teyfik Cosgun