Een wens in de nacht...

Al zwijgend deed ik een wens in de nacht
Hopend op een wonder in mijn verborgen onmacht
Met een storm aan razende gedachten
De ontelbaar herrijzende aanklachten
Mijn gedachten het falen opsommend onderbouwd
Terwijl ik verdrink in de sterrenhemel die ik aanschouw
Die in zijn eindeloze omvang het bewijs geven
Van de hoeveelheid sterren die in stilte meeleven
Met het berouw van een verdwaalde ziel
Het noodlot wat hem op het aardse overviel
Onder het oog van al die sterren die zwijgen
Niets anders dan stilzwijgend kan terugkijken
Zwijgend berust in het noodlot
Zoals een bloem zonder zonlicht stilletjes wegrot
Vanuit de schaduw lijdzaam toekijkt en zijn hand reikt
Naar dat buiten handbereik
Door het verlangen uiteindelijk bezwijkt

Als zoveel sterren mijn leed in stilte overzien
Als stille rechters onbevooroordeeld toezien
Hoe de radeloosheid me stiekem overvalt
Wat gepaard met deze prachtige sterrenhemel samenvalt
Hoop ik op genade en de vergeving
Onder toeziend oog van die sterren zoek ik de zingeving
Voor de aanklacht die verborgen wacht
Midden in de stilte van de heldere nacht
Die verscholen tussen de sterren stiekem lacht
Met zijn lach als licht kleur geeft aan mijn onmacht
De onmacht die me trof in de stilte van de nacht

07-01-2018

© Teyfik Cosgun