De vele rimpels in je gezicht....

De vele rimpels in je gezicht
Herbergen ieder een eigen verhaal
Die zijn sporen hebben achtergelaten
In de jaren die gestaag voorbij zijn gegaan
Sporen van zorgen, vreugde maar ook verdriet
Die als een kunstwerk je tedere gezicht versieren
Het bewijs zijn van de strijd die is geleverd
De strijd van de moedigste vrouw die ik ken
Mijn geliefde moeder

Het leven is een constant gevecht weet ik nu
Iets wat je lang voor me verborgen hebt gehouden
Mij beschermde voor dat wat jouzelf niet spaarde
Met zorgen en angst in je hart altijd lachte
Om ons te vrijwaren van de bittere realiteit
Een realiteit waaraan niet te ontsnappen is
Hoe zwaar dat is ervaar ik zelf nu als man
In de strijd die ik dagelijks moedig verlies
Met jouw prachtige glimlach op mijn netvlies
Mijn geliefde moeder

Ma hoe heb je het gedaan?
De handschoen opgepakt voor dat gevecht
Als jong meisje al de strijd kon leveren
Waarin ik als volwassen man dagelijks ten onder ga
Je was zelf nog maar een kind ma
Een geëmigreerd kind met een kind in haar armen
In een vreemd land
De taal onmachtig
Maar in mijn ogen was je een leeuwin
Een leeuwin die voor de duivel niet bang was
Dat was jij in mijn kleine wereld
Mijn geliefde moeder

Nog altijd is het jij die de rots in de branding is
Het cement tussen de voegen
Dat wat mijn wereld bijeen houdt
Ervoor zorgt dat ik opsta voor het volgende gevecht
Dat ben ik jou op zijn minst verschuldigd
Het meisje uit een nietszeggende dorp
Uit ver vervlogen tijden
Die naar de andere kant van de wereld reisde
Om ons de kansen te bieden die het leven haar niet gaf
Een leven offert voor het leven dat wacht
Dit alles wetend nog altijd glimlacht
Mijn geliefde moeder

Ma je bent mijn held, mijn beste vriend
En weet ik vergeet de gegeven offers niet
Het pad afgelegd door een jong meisje
Op zoek naar een morgen
Wat met haar vertrek haar hart achterliet
In de Anatolische hoogvlaktes die ze verliet
Bij de geliefden die ze niet meer ziet
Een in stilte gedragen verborgen verdriet
Wat ze elke dag met liefde verbloemde
Achter haar eeuwige hemelse glimlach
De lach die mijn pijn zo vaak heeft verzacht
Na de zoveelste nederlaag
Die het leven me had toe gebracht
Toen niemand meer in me geloofde
Niemand er meer was
Was er nog altijd de glimlach
Van dat kleine meisje, mijn moeder
Mijn geliefde moeder

06-01-2018

© Teyfik Cosgun