De horizon die ik kende......

De horizon die ik kende
Die is verdwenen
Verdwenen in een zucht
In een mist van gemis
Verdwenen
Ongezien verzwegen
Niet verder kijken kan
Dan het leed
De nevel
Die voor zijn voeten ligt
Een gemis in die mist
Die zijn ogen verblindt
Dat spreekt
Door het zwijgen
Dat hem overkwam

Een verdriet zo diep
Het buigt zijn nek
Hij moet wel
Niet anders kan
Gebukt onder het gewicht
Niet verder kijken kan
Dan het leed
Wat voor zijn voeten leeft
Ergens leeft
In die mist
In het gemis

Gehuld in een mist
Wat toekijkt
Leeft het leed
Als een verstopt roofdier


Een roofdier wat opduikt
Verscholen
Vanuit die mist
Toeslaat
Als een schaduw
Verstopt
Wanneer het wil
Onverwachts
Toeslaat
Als herinnering
Vaak
Als je het niet verwacht

Een mist
Wat toekijkt
Gehuld in die stilte
Toekijkt
Op zijn eigen gemis
Een gemis
Wat leeft als prooi
Een prooi in zijn eigen zicht


Een gemis
Wat leeft in die mist
Ergens verdwaald
Wandelt hij
Al kijkend naar de grond
Met een gebogen hoofd
De zonsopkomst missend
Het doel mist
Zoekend naar een prooi
Het gemis
Wat niet aan zijn voeten leeft

Kijkend naar de grond
De zon niet ziet
Wat geboren wordt
Geboren
Aan zijn horizon

Een horizon
Die het al tijden mist
Wat leeft achter die mist
Maar hij niet zien kan
Niet ziet
Door het gemis in de mist
Niets ziet
Kruipend
Zoekend aan de grond
In die mist
De zonnen niet ziet
Die geboren worden
Aan zijn eigen horizon

© Teyfik Cosgun