De bedorven mensheid...

De mensheid is bedorven
Afgeweken van zijn pad
Broederschap verlatend
Met zijn rug naar de natuur
Zijn hebzucht koestert als vuur
Van uur tot uur

Ons leven is gevuld
Met het in leven houden van vuur
Hebzucht
Heerser van het uur
Met zijn eindeloze honger
Wat nooit wordt gestild
Maar met zijn belofte op meer
Brandstof vraagt
Brandstof voor het vuur

Het verraad op broederschap
Verraad op moeder natuur
Hebzucht wat in ons leeft
Leeft als vuur

Ons consumeert
Tot het laatste uur
Met altijd het uitzicht
Op meer meer meer
Teert op de stille hoop
Van een niet te stillen honger
De honger van hebzucht
Is een vuur dat is onbegrensd
Door de mens in leven gehouden
Wat ook slechts de mens kent

18-01-2018

© Teyfik Cosgun