Daar stond ze dan....

Daar stond ze dan
doorweekt in de regen
met een koffer en
een omgevallen handtas
met haar gezicht in de handen
het leed van de wereld dragend

Onder een lantaarnpaal
in het licht van een stortvloed
aan tranen ongewapend haar
gemis en verdriet eervol maar
gebroken verdragend

Een trotse vrouw

Op weg naar het einde
van de wereld
een verloren liefde
die alleen nog in bittere
herinneringen
als zoete momenten
zal bestaan

Vaarwel….

25-09-2017

© Teyfik Cosgun