Als mijn laatste zucht....

Als mijn laatste zucht
Voorgoed
In de zee van stilte rust
Het zelve zich
In zijn schaduw keert

Mijn tedere ziel
Dat gegeven is
Wat zich verschuilt
Als een verlegen schaduw
In het ooit geboren licht
Onverwachts maar
Noodgedwongen
Zijn eigen stof ontstijgt

Het geleende
Terugkeert
Naar het licht des leven
Dat teruggeeft
Wat het ooit
In goed vertrouwen
Gekregen heeft

Als
Het “ik” één wordt
Met al dat is

Dan nog
Zal ik
In het verlaten oord
Mijn stem laten zweven
Het zal zingen in het geheim
Verscholen in de lucht
Als een ongeziene groet
Geregeld jullie haren strelen
Als de verkoeling
Op een zomerse dag
Zoals mijn schreeuwen
Dat ongemerkt doet
In de nacht

Dan nog
Zal ik ook
Al die bloemen ruiken
Ze ongezien omarmen
Ze bestuiven met mijn stof
Wat hier dwarrelt
Bij jullie in bewaring
Op het aardse rust

Dan nog
zal ik ook
Leven in de prachtige ogen
Van mijn geliefde kinderen
Op schaarse momenten
Onverwachts te zien zal zijn
In de weerspiegeling
Van hun ogen
Voor even
In hun tranen
Leven

08-02-2018
©Teyfik Cosgun