Liggend op haar schoot.....

Vroeger
aaide mijn moeder
alle zorgen weg

Het maakte niet uit
hoe groot ze waren
Als haar handen
begonnen met strelen
smolten die bergen weg

Die bergen van zorgen
werden daar altijd
de vlakke wegen

Ze ontstonden daar
al liggend
op haar schoot

Met haar warme stem
wees ze altijd een weg
Een weg
naar een uitgang
die kort ervoor
er nog niet was

De donkerste wolken
die verdwenen daar
in hun eigen angsten

Angsten
die niet opgewassen waren
tegen de liefde
van een moeder

Ze verdwenen
altijd daar
Als moederlief
al strelend
begon te spreken

Een warme stem
die je door de stormen heen
horen kon

Een geluid van herkenning
De veiligheid van haar
De liefde van thuis

Als ik daar
mijn ogen weer opendeed
Dan zag ik haar
een silhouet van liefde
in de zon die weer scheen

Net een zon
die daar leek te spreken
Voor even
geen donkere wolken meer
maar slechts mijn moeder
als de zon
die mijn haren streelde

Die met haar liefde
al stralend
de woorden van hoop
tot me sprak

Daar
al liggend
op haar schoot
was het leven
altijd mooier

Mooier
dan hij werkelijk was……..

© Teyfik Cosgun