Ik spreek tot zij die......

Ik richt mijn woorden
tot die gebroken harten

Tot zij
die lijden
onder het verraad
van verloren vriendschappen

Of zij
die gebukt gaan
onder het verlies
van geliefden

Je naasten
die onverwachts zijn gaan

Ik spreek tot hun
die met die open wonden leven
Die met ons lachen
maar huilen tegelijk

Tot zij
die de tranen laten
als niemand kijkt

Tot zij
die alleen zijn
in die menigte

Voor zij die het herkennen
ik spreek tot jou

Weet
een morgen komt
ook al lijkt hij soms zo ver

Je bent niet zo alleen
als je denkt te zijn

Vergeet niet
dat de grootste liefdes
het grootste verdriet geven
Dat verdienen ze ook

Maar vergeet ook niet
dat het een voorrecht is
om liefde gekend te hebben

Ze geven daarnaast ook
die mooiste herinneringen

Die herinneringen
ze verlaten je niet
zolang je leeft
Vergeet dat niet

Wat je ooit had
verlies je eigenlijk niet
Het blijft
ook al is het soms
slechts een herinnering

Voor elk gebroken hart
leeft er ergens een hart
die het helen kan
Vind haar
zodat je helen kan

Immers de mooiste liefde
is de liefde
nog niet beleeft

Volg je hart
Gebroken of niet
hij wijst altijd de weg

Een weg
naar een morgen
Het hart
ziet de dingen
die jij niet zien kan

De winter in ons leven
het is er voor een reden
Het ontdoet ons
van het onnodig groen

De vrienden
die je winter niet overleven
die verdienen je zomer niet

Het zijn je vrienden niet
anders hadden ze die winter
wel overleeft

Het is beter
dat je ze op één hand tellen kunt
Hij die veel vrienden heeft
heeft er eigenlijk geen
Vrienden zijn zeldzaam
vergeet dat niet

Er is een dunne lijn
tussen het leven en de dood
Alles heeft zijn reden
ook al is zijn antwoord
niet altijd mooi

Het leven ontneemt ons
die geliefden
Hij neemt ze uiteindelijk
één voor één
maar zegent ons
met nieuw leven tegelijk

Nieuw leven
wat gewassen is
in de tranen die we laten
voor zij die gaan

Je uiteindelijk
in je eigen kinderen
die geliefden gaat zien
Geliefden
die zijn gegaan
Je ze soms ziet glinsteren
in die kleine mooie ogen

Kinderen
die de namen dragen
van zij die zijn gegaan

Het is het nieuwe
wat het oude eert
Want vergeten
dat doen we niet

Gezichten
die je soms denkt te herkennen
als je voor even verdwaald
loopt te staren

Een hartkloppingen
omdat je voor even dacht……….
Dacht
tegen beter weten in

Je ogen
voor even sneller waren
dan je brein

Een pijnlijk moment
meer niet

Uiteindelijk sterft niemand
zolang ze nog in ons leven
Vergeet dat niet

Het zijn wij
die met hun leven
ook al zijn ze er niet

Hun soms
nog even opzoeken
Ergens verdwaald
in die nacht

Hun naam laten vallen
Of in die stilte
alleen staan te lachen

Voor even
ergens gevangen
in een verdwaalde herinnering
Iets wat ooit
samen beleefd was
Iets moois was

Vergeet nooit
dat ondanks alles
het leven mooi is

Dat alles wat gebeurt
zijn reden heeft
Zijn verklaringen
niet altijd mooi zijn

Maar weet
dat het bijdraagt
aan een groter geheel
die je misschien
ooit begrijpen zal

Je uiteindelijk begrijpen zal
waarom je je leven hebt geleefd

Waarom je had wat je had
en verliezen moest
wat je verloren hebt

Je de antwoorden hebt
op een leven geleefd

Wie weet……..

© Teyfik Cosgun