Waar was je toch al die tijd......

Als het vonkje valt en daar landt
Vanuit een vonkje
Een hart ontbrandt
Staat de lafaard op als held
Wordt een bedelaar
In een ogenblik
Rijker dan een keizer


Het maakt van de zwijgende
Een Shakespeare
Het wil zingen als een nachtegaal
Zittend in een kooi
Met zijn deurtje open
Maar nergens gaat
Slechts wil zingen
Voor het hart
Wat het gekooid heeft


Zie
Wat een klein vonkje kan doen
Als het maar landt
In het verlangen van een hart
Het eigen vergeten hart
Wat verkoold was
Koud was
Het vuur vergeten was
Een spiegel geeft
Een reden tot leven geeft


Gedragen door de wind
Wat door haar haren blies
Het vonkje bracht
Onverwachts
In de nazomer van het leven
Een ster wat viel
Viel uit het glinsteren van haar ogen


Een vallen wat werd gedragen
Door haar warme wind
Wat toevallig voorbijsnelde
Een ster wat gleed uit haar blik
Uit het oogcontact
Een ster als vonkje geboren
Wat daar een inferno bracht
Vuur zo immens
Dat ik kou niet meer herken
Pas leef
Sinds die dag
In de warmte van haar lach


Lief
Waar was je toch al die tijd….

© Teyfik Cosgun